Uroczystość z okazji 100-lecia poświęcenia kościoła w Budziszewicach
- Konsekracja ołtarza

Konsekracja ołtarza ma miejsce w czasie Liturgii Eucharystii. Sprawowanie Najświętszej Ofiary jest istotnym faktem, stanowiącym o konsekracji ołtarza. Dokonuje się w oprawie innych znaków, które wyrażają to, co się w konsekracji dokonuje i ją celebrują w poszczególnych rozwiniętych, wyżej wspomnianych, etapach. Te etapy: namaszczenie, okadzenie, przykrycie obrusem i obdarowanie światłem mają miejsce po liturgii słowa. Słowo Boże, słuchanie słowa Bożego zawsze wyprzedza każdą czynność liturgiczną.

Inaczej niż na urodzinach cioci

STULECIE KONSEKRACJI KOŚCIOŁA. Na tych urodzinach tortu nie będzie. Nie zabraknie za to wspomnień o Prymasie Tysiąclecia, Papieżu Polaku i tajemniczej dachówce, którą pokryto plebanię.

Sto lat istnienia kościoła to zarazem dużo i mało. Dużo, gdy patrzy się na konkretnego człowieka, który przez całe swoje życie przychodził do niego z prośbami, dziękczynieniem i skruchą. Mało, myśląc o świątyniach, które pamiętają czasy królów. W Budziszewicach parafia powstała dawno, bo już w 1364r. Pierwszy kościół wybudował i wyposażył książę mazowiecki Ziemowit. Niestety, tę świątynię strawił ogień, podobnie jak następną. Trzecia przetrwała do XIX w. Obecny kościół, pobudowany z ofiar parafian, konsekrowano w 1911 r. W niedzielę 15 maja 2011 roku parafia będzie obchodziła uroczyście stulecie tego wydarzenia.

Okulary niepotrzebne
Podczas Sumy, której przewodniczyć będzie bp Józef Zawitkowski, zostaną wmurowane w posadzkę relikwie św. Ojca Pio. Poświęcony zostanie także nowy ołtarz. Specjalnie na tę okazję przygotowana jest wystawa starych fotografii, które ze swoich albumów wypożyczyli parafianie. Zdjęcia zostały powiększone, tak by nawet najstarsi bez zakładania okularów mogli się na nich rozpoznać. Szczegóły programu dopinane są na ostatni guzik. Wiadomo, że będzie dużo modlitwy, ale nie zabraknie też występów, wspomnień, a kto wie – może i biesiady. – Na pewno będziemy świętować. Przede wszystkim jednak zależało mi na tym, by przygotować parafian do jubileuszu od strony duchowej- mówi ks. Stanisław Kołodziejski, proboszcz. – Nie chciałem, by rocznica konsekracji była podobna do statycznych urodzin cioci czy babci; by polegała tylko na zewnętrznych, spektakularnych obchodach. Dlatego już od wielu miesięcy przygotowujemy się do tego dnia przez kazania, wykłady i modlitwę- wyjaśnia ksiądz proboszcz.

Przygotowania w parafii oparte są na trzech filarach- osobach, z których dwie kościół już wpisał w poczet błogosławionych. Chodzi o Ojca Świętego Jana Pawła II, ks. Jerzego Popiełuszkę oraz kard. Stefana Wyszyńskiego. Ten trzeci ma wśród parafian szczególne względy. – Do dziś wielu z nas wspomina rok 1969, kiedy to parafię wizytował Prymas Tysiąclecia. Od tamtego czasu stał się nam bardzo bliski- mówi Helena Madej. – Do dziś trudno mi opowiadać o tamtych emocjach. Śpiewałam wtedy w chórze. Wybrano mnie do witania księdza prymasa. Tekstu nauczyłam się na pamięć, ale kiedy przed nim stanęłam, wszystko zapomniałam. Na szczęście ksiądz kardynał widząc moje zmieszanie, uśmiechnął się i poprosił, bym wszystko powiedziała swoimi słowami. Lepiej za to wypadł mój syn, który choć miał kusy garniturek, nawet się nie zająknął podczas powitania – opowiada pani Helena. W albumie rodzinnym przechowuje zdjęcie, na którym Prymas całuje w główkę jej syna. Ma też drugą fotografię wykonaną w domu rodziców.- Mój ojciec był wtedy kościelnym. Ksiądz kardynał odwiedził domy wszystkich pracowników. Był u organisty i przyszedł do nas. Rodzice witali go chlebem i solą. Były kwiaty, ciasto i szklanka herbaty. Od lat modlę się o jego beatyfikację. Cenną pamiątką jest też otrzymany od niego obrazek z Matką Boską Częstochowską- dodaje pani Helena.

Budziszewice, ul. J. Ch. Paska

Nowy Józefów

Nowy Rękawiec

Kardynał Stefan Wyszyński w sposób wyjątkowy zapisał się w pamięci wielu osób. Ojciec Święty Jan Paweł II nazywał go Prymasem Tysiąclecia. Takie miano jest w dziejach naszego Kościoła wyjątkowe i bezprecedensowe. A mimo to nikt nie kwestionuje, że zmarły Prymas Polski Kardynał Stefan Wyszyński ma do niego pełne prawo. Był on człowiekiem, o którym mówiono: "Ojciec Ojczyzny". Jego umiłowanie Ojczyzny i narodu, wielka mądrość i wrażliwość, z jaką odnosił się do spraw ojczystych służyły dobru wspólnemu. Służył on bez względu na sytuacje i okoliczności. Sam Prymas Tysiąclecia o swojej miłości do Ojczyzny mówił:

„Gdy będę w więzieniu, a powiedzą wam, że Prymas zdradził sprawy Boże - nie wierzcie.
Gdyby mówili, że Prymas ma nieczyste ręce - nie wierzcie.
Gdyby mówili, że Prymas stchórzył - nie wierzcie.
Gdy będą mówili, że Prymas działa przeciwko narodowi i własnej Ojczyźnie - nie wierzcie.
Kocham Ojczyznę więcej niż własne serce i wszystko, co czynię dla Kościoła, czynię dla niej”.

Nie łatwo jest nauczyć się takiej służby i takiej wiary. Nie można jednak, znając żywe i mocne świadectwo Kardynała Wyszyńskiego, "nie zarazić się" tym ideałem i nie uczynić zeń pewnego programu własnego życia.
W ułożeniu programu własnego życia może pomóc nam „Społeczna Krucjata Miłości” napisana przez Kardynała Stefana Wyszyńskiego.

http://milujciesie.org.pl/nr/temat_numeru/spoleczna_krucjata_milosci.html
http://www.milujciesie.org.pl/nr/karty_historii_kosciola/spoleczna_krucjata_milosci_2.html

A oto ona:

Wiele osób z naszej Parafii może poszczycić się spotkaniem z Kardynałem Stefanem Wyszyńskim. Miało to miejsce w dniach 6 - 7 września 1969 roku. Była to wizytacja kanoniczna w naszej Parafii, w czasie której Prymas udzielił sakramentu bierzmowania dla starszych dzieci i młodzieży (łącznie 501 osób). Spotkał się także z kapłanami, siostrami zakonnymi, dziećmi, młodzieżą, rodzicami oraz z pracownikami parafialnymi.

Chociaż minęło już 42 lata (6-7 września 1969 roku) od wizytacji Kardynała Stefana Wyszyńskiego w naszej Parafii, to jednak dla wielu osób to spotkanie pozostanie na zawsze w pamięci. Świadczą o tym zdjęcia (zamieszczone niżej) i żywe wspomnienia przechowywane w wielu rodzinach.

Tekst: ks. Krzysztof Przybysz
Zdjęcia udostępnili mieszkańcy Parafii Budziszewice